De dood voorbij
De mid december- en januari maand hebben mij, conform de natuur, in een winterslaap gebracht, waar ik nu langzaam uit ontwaak.
Tijdens deze periode had ik nauwelijks of geen behoefte aan extern contact.
Heerlijk cocoonen thuis, in alle rust en stilte gewaar worden wat er innerlijk speelde en zich aandiende.
Naar buiten kijkende, of in de natuur kijkende wat ik daar aantrof.
Begin januari een dik pak sneeuw dat de stilte nog harder zette en de winterse kilte zachter maakte. Het kind in mij naar boven haalde om te genieten van de sneeuwpret!
De dorre, kale, doodse bomen en planten die nog sterker wortelden of juist door de harde wind ontwortelden en ook echt stierven.
Dood en afsterven dat synoniem staat met de winterse natuur. Dat in ons menselijk leven synoniem staat aan iets verschrikkelijks. Iets waartegen we vechten en ver weg van onszelf hopen te houden.
En toch, hoe verdrietig ook, hoort de dood erbij. Tijdens deze introspectieve tijd zijn er dingen ín mij doodgegaan.
Dingen en mensen waarvan ik afscheid ‘moest’ nemen. Omdat dit zich zo aandiende en ik voelde dat dit de bedoeling was.
Dankbaar voor de ervaringen die dit met zich teweeg heeft gebracht op mijn pad.
De fysieke dood kwam ook dichtbij. Een geliefde naaste werd heel ziek, zo ziek dat hij het leven voelde wegvloeien en een ziekenhuisopname noodzakelijk was. En gelukkig met een sisser afliep.
Wat helpt het dan om gewoon in je eigen binnenwereld te kunnen verblijven en te voelen wat het van je vraagt.
Hetgeen maakt dat je in vertrouwen kunt blijven en kunt openstaan voor de boodschap die het in zich draagt.
Je bij machte bent om de boodschap te kunnen ontrafelen en het je te vertellen heeft. Wat er ín jou mag sterven, opdat het ruimte kan maken voor nieuwe dingen.
Ruimte om nóg beter voor jezelf te kiezen, met liefde. Ruimte om te kijken, te voelen en vooral te luisteren naar wat het leven met je wilt.
Je wilskracht niet meer te richten op ‘moeten’ en te verspillen aan doelen en dingen die buiten jezelf liggen en op de langere duur al je energie leeg slurpen.
Langzaam aan lengen de dagen en worden er laagjes zichtbaar onder de januari sneeuw. Laagjes die later deze maand verder mogen ont-dooien van de vrieskou.
De lente die op komst is, daar waar het leven opnieuw begint en gestalte zal krijgen. Het zal gaan ontkiemen en duidelijk zal worden wat de bedoeling is.
Het nog niet weten wat en in welke hoedanigheid het zich zal gaan aandienen en ontvouwen.
Los van controle, innerlijke manipulatie en wilskracht laten ontstaan wat de bedoeling is.
En dat kan alleen het allerbeste zijn, precies dat wat je nodig hebt.
Nieuwsgierig ben ik zeker, maar eerst geef ik me nog even over aan de winter die weldra zal overgaan in de lente - net zoals de natuur doet.
Ik wens je het ritme van de natuur toe voor het nieuwe jaar dat volgt!
